İlkyardımcı ile acil bakım yapacak kişi birbiriyle karıştırılmamalıdır.

İlk yardımı yapan kişide bulunması gereken özellikler şunlardır;
•Özel "ilk yardım eğitimi" almış olmalıdır.
•Soğukkanlı olmalı ve paniği önlemeli
•Dikkatli olmalı
•Daima yavaş,anlaşılır ve açık olarak konuşmalı
•Kişiler arası ilişkilerinde saygılı olmalı
•Kişileri biyo-psikososyal yönleriyle değerlendirebilmeli
•Beden dilini bilmeli
•Göz iletişimi kurabilmeli
•İlk yardım yapacağı ortamda sessizliği sağlamalı
•Doğru bilgi-beceri ve davranış kazanmış olmalı
•Zaman,enerji ve maddi olanakları tutumlu kullanmalı
•Çabuk iyileşmeye katkıda bulunmalı
•Kaygı ve kuşkuya meydan vermeyecek şekilde güvenilir olmalı
•İlk yardımda bulunduğu kişi ve yakınlarına sorular yönelttiğinde onlara olanaklı ise yeterli zaman ayırmalıdır.
•Yanlış yorumlanabilecek mimik ve davranışlardan kaçınmalıdır.
•İlk yardımcı hiçbir zaman kendi can güvenliğini tehlikeye atmamalıdır.
•Sağlık personeli olay yerine geldiği anda,onun yardımcısı durumuna geçmelidir.

Ambulans ve Acil Bakım Teknikeri(AABT)

Hastane öncesi acil bakımın bir parçası olan AABT, genellikle hayatı tehlikede olan hasta ya da yaralılara ilk anda müdahale eden, kişidir. AABT,  Acil tıp komitesi tarafından, yaşam zincirinin anahtarı olarak tanımlanmaktadır. AABT nin bilgi merkezinde, örgütlü-etkin değerlendirme, hareket planı geliştirme, acil tedavi, triyaj ve nakil için karar verme becerisi, olmalıdır. Çünkü hastanın yaşaması için bunların her biri gereklidir. AABT, her yaşta ve çok değişik durumlardaki hastalarla, belki de uygunsuz çevre koşullarında karşılaşacaktır. AABT; bilim ve teknolojinin gelişimine paralel olarak gereksinim duyulan alanlarda kendini geliştirmekle yükümlüdür. Her an ölümle yaşam arasında karar vermek zorunda kalabilen AABT buna hazırlıklı olmalıdır; acil bakım verirken, içgüdüsel ve kendine güvenerek hareket etmelidir. Tüm acil bakım profesyonellerinde olduğu gibi AABT de olay yerinde vereceği acil bakımı neden ve nasıl yapması gerektiğini bilirse daha etkin olacaktır. Acil bakımı neden ve nasıl yapacağını anlayabilmesi için, daha eğitim aşamasında yönlendirilmesi gerekir. Bu nedenle, klasik tıbbi eğitim, hastanın saptanan gereksinimleri doğrultusunda, sebep - sonuç ilişkisi ile bağdaştırılarak, öğrencinin olay yerinde kullanabileceği şekilde geliştirilmiştir. Eğitimin tıbbi kapsamında anatomi, fizyoloji, patofizyoloji, hastanın değerlendirilmesi ve acil bakımı yer almaktadır. Hastanın değerlendirilebilmesi ve tedavi edilebilmesi için gereken diğer bilgi ve beceriler, tıpkı bir bina inşaatında olduğu gibi, bu temelin (anatomi, fizyoloji, fizyopataloji vb.) üzerine kat kat eklenerek, öğrenciye kazandırılmaktadır. Değerlendirme, hastanın durumuna göre travmatik(kaza geçirmiş, yaralı) ve nontravmatik (tıbbi sorunu olan hasta) olmak üzere iki şekilde yapılabilmektedir. 

Konular çoğunlukla sistemlere göre gruplandırılmış ve solunum, dolaşım, sinir sistemleri öncelikle ele alınmıştır. Çünkü bu sistemler ilk değerlendirmenin temelini oluşturmaktadırlar. Bu sayede, tüm hastalarda, çabuk ve etkili bir değerlendirme ile acil bakım(tedavi) gerçekleştirilebilir. AABT’ nin acil bakım, daha doğrusu, kazandığı bilgi ve becerilerle, hastanın yaşamı ile ölümü arasında karar verebilmesi için profesyonel olması gerekir. Profesyonellik için bilgi, deneyim, kendine güven ve içgüdüsel hareket etme becerisi gerekir. İçgüdüsel hareketle kast edilen; bilgilerini deneyimle öyle içselleştirmelidir ki hastayla/yaralıyla karşılaştığında düşünmeye gerek kalmayacak şekilde doğru müdahaleyi yapabilmelidir. Bunu araba kullanmaya benzetebiliriz, araba kullanmayı bilen kişi direksiyonun başına oturduğunda nereden başlayabilirim diye düşünmez ve hareketleri otomatikleşmiştir; bu bir içselleştirmedir ya da içgüdüsel davranıştır.